تاریخچه‌ی نایلون حباب دار، اختراعی تصادفی

چیزی که در کنار کارتن‌های پستی و هر جایی که نیاز به بسته‌بندی و ضربه‌گیری دارد زیاد به چشم می‌خورد، نایلون حبابدار است. شاید این روز‌ها جزء پر طرفدارترین وسیله‌ها برای بسته‌بندی است ولی این وسیله اصلاً برای بسته‌بندی ساخته و اختراع نشده بود. از آغاز تولید نایلون حبابدار تا اواسط قرن بیستم، این وسیله یکی از ضروری‌ترین ابزارهای صنعت حمل و نقل بوده است.

در اینجا خلاصه‌ای از داستان عجیب تولید نایلون حبابدار می‌خوانید :

نایلون حبابدار در سال ۱۹۵۷ توسط دو مهندس به نام‌های: آلفرد فیلدینگ و مارک شاوان اختراع شد .

اما آنها این وسیله را برای بسته‌بندی یا حمل و نقل اختراع نکرده بودند. آن‌ها نایلون حبابدار را به عنوان یک کاغذ دیواری حبابدار اختراع کرده بودند. حقیقتاً چیزی که اکنون یکی از پرمصرف‌ترین ابزارهای بسته‌بندی و ضربه‌گیری در دنیا است، جایگزینی است که قرار بود برای کاغذ دیواری استفاده شود.

برای ساخت نایلون حبابدار از دو لایه پلاستیک استفاده کردند و حباب‌های هوا را در بین آن‌ها مهر و موم کردند. و به گفته جوی گرین در کتاب خود “کتاب بسته‌بندی حبابی”، این دو مخترع تصمیم گرفتند تا دستگاهی بسازند که نوعی کاغذ دیواری پلاستیکی با پشتی کاغذی ایجاد کنند. اما دستگاه آن‌ها فقط ورقه‌های پلاستیکی ایجاد کرد که حباب‌های هوا در بین آن‌ها ایجاد شده بود. جای تعجب نیست که کاغذ دیواری پلاستیکی آن‌ها مورد استقبال قرار نگرفت و فروش خوبی هم نداشت. اما ، آن‌ها به همین جا بسنده نکردند پس از معرفی ناموفق اختراعشان به عنوان کاغذ دیواری، فیلدینگ و شاوان تصمیم گرفتند تا نایلون حبابدار را به عنوان ماده‌ای برای عایق گلخانه به بازار عرضه کنند. اگرچه نایلون حبابدار دارای برخی خواص عایق است، اما در عایق کاری مانند سایر مواد موجود در این کار، مؤثر نیست. به همین دلیل جای تعجب نیست که این‌ایده نیز موفق نشد. باز هم نایلون حبابدار نتوانست بازار را در برگیرد و مورد توجه مردم قرار بگیرد.

تقریباً در همان زمان یک شرکت به دنبال راهی برای محافظت از دستگاه‌های کامپیوتری ظریف خود در حین حمل و نقل بود. که بطور تصادفی این محصول را دور اجناس خود پیچید و خیلی طولی نکشید که این‌ ایده مطرح شد و شرکت‌های بسته‌بندی، فناوری جدید را پذیرفتند و محصول به عنوان یک راه حل بسته‌بندی قبول و به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد.

متأسفانه، نایلون حباب دار به خاطر مصرف بالای پلاستیک، اثر منفی محیطی دارد. غالبا نایلونهای حباب دار از فیلم پلیمری پلاستیکی با کیفیت پایین ساخته می‌شوند که بازیافت سختتری نسبت به فیلمهای پلاستیک با کیفیت دارند. این ماده از نظر اکولوژیکی سمی در نظر گرفته می‌شود، زیرا صد‌ها سال طول می‌کشد تا در محل‌های دفن زباله تجزیه شود.

بنابراین باید راه حل مناسبی برای جایگزینی یا استفاده کمتر از این زباله بسته‌بندی داشت.

بالشتک هوا می‌تواند یکی از این موارد جایگزین باشد بخاطر این که شما حجم هوای داخل پلاستیک را بیشتر کرده‌اید و پلاستیک کمتری استفاده کرده‌اید در مقاله مربوطه به بالشتک هوا به طور تخصصی، این ابزار از همه جوانب بررسی شده است .